Εποχές

Τα χρώματά σου διάτρητα
Στο στερνό πισωγύρισμα του καλοκαιριού
Κι από τις ταπεινές σου ομορφιές
Αναβλύζεις γλυφό νερό

Με αργή, ήπια σιγουριά
κατρακυλάς
Στις επάλληλες αναταράξεις των εποχών
Έως ότου
καταλαγιάσεις
Στα υγρά ρείθρα του χειμώνα
Να σκεπάζεις κρυσταλλιασμένες μνήμες
Και θυσανοσωρείτες από χαμόγελα

Περιοδεύοντας ξεπροβάλλεις
Σε όνειρα με θερμοκρασιακές αναστροφές
Και οι άνθρωποι
Αιώνιοι αυτόχειρες
Περιμένουν
την κυματιστή σου ηρεμία
να ανθίσει και πάλι...

© Poetic Justice

-(Marooned in a causality loop)

[Tο ποίημα εδώ]