ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ



ΑΓΓΕΛΟΣ

"Φοβάμαι άλλη
στιγμή βραδυπορίας"
είπες
κι άφησες
ένα στρατιώτη να σε σύρει
εκτός μάχης
Ξέχασες μόνο
τη Βασίλισσα
σ' ένα πεδίο εκτός χρόνου
όπου αμετανόητοι ονειρευτές
μαίνονταν
μάχες παράτολμες.

ΙΩΑΝΝΗΣ

Χιλιάδες χείλη
κυριαρχείς επάνω μου
επιδημία, έξαρση
η λαίλαπα να πω
κι εγώ
να νοσταλγώ
την νήνεμη επαύριον
όπου τα θύματα σου
θα καταγράφονται
αυτάρεσκα.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Το σώμα χαλαρά ενδύομαι
κάθε πρωί
μετά από νύχτες
που καθρέφτες διασχίζω
μέχρις απείρου
άπειρη κι ακόρεστη
σε τόσα ψυχής
γυμνάσματα κοπιαστικά.

ΙΩΑΝΝΗΣ

Απέναντι
θα σε κρεμάσω
μ' ένα σχοινί
να διασχίζεις
το εμβαδόν του τοίχου μου
προστατευμένος από εσένα
ιδιαίτερα
αφού εγώ
στην ασφαλή σου ερημία
νανουρίζομαι.

ΑΓΓΕΛΟΣ

Κι αν δεν υπήρξες
θα σε γεννήσω απ' την αρχή
τυμβωρύχοι ερώτων
κι ιεροφάντες
κάτι να βρουν
από την ιστορία μας...

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Τώρα ελεύθερη
-βλέπεις δεν έχω μάννα
κι αδερφούς για κοπετό-
λέω να πέσω
στις καλοξυσμένες
των μολυβιών σας μύτες
η στο escape του υπολογιστή σας
σαν πουλί
που το κλουβί του
το κατάργησε.

© Ελένη Στασινού

[Το ποίημα εδώ]