Ανόητοι βουλιάξαμε

Στη νέκρα ήπιαμε νερό
Και τα είδωλά μας αντανακλούσαν στον πάτο που πιάσαμε
Μας κοιτούσαν σα γέρικα σκυλιά με κόκκινα μάτια
Ξυράφια ήταν οι φίλοι μας και απόγνωση οι κοπέλες μας
Όπως και να'χει,αύριο δε θα μας θυμούνται
Καίγαμε σαν τσιγαρόχαρτα τα χρόνια μας
Καίγαμε ότι με άτιμους ιδρώτες αποκτήσαμε
Τότε δε διαφέραμε και πολύ απ'το τίποτα.

© Kώστας - outcast poetry

[Το ποίημα εδώ]