ΜΥΘΟΣ;

Στο Διονύση


«Tο ξέρω.
Των ωραίων ονείρων
Ο χορός συντομεύει»
Αυτά είπε
(η Πηνελόπη)
και περίλυπος απεχώρησε
γνώστρια της είδησης ήδη.
Ο Οδυσσέας δεν ήτο
πλέον αγνοούμενος .
Kαθώς δε η πιστοποίηση
της ταυτότητάς του
είχε γίνει
δεν της έμενε παρά
η παραδοχή της ήττας

Παρά ταύτα
Δεν θα άφηνε, βεβαίως,

έναν πλάνητα
επί εικοσαετία (και βάλε)
να χει τον τελευταίο
λόγο

Ωστόσο
ουδόλως άσχημο θα ήτο
να θεωρεί (εκείνος)
ότι τον ανέμενε
απόλυτα πιστή και
αφόρητα θλιμμένη.
Οι ραψωδοί -των αοιδών
συνεπικουρούντων-
αυτό θα μαρτυρούσαν-
αν καταλλήλως
τους μιλούσε-

Και κείνος της υποψίας
Τα όπλα θ’ άφηνε
Και ήρεμος σ’ εκείνη
Θ’ ακουμπούσε

Και η ώρα της

Θριαμβευτικά θα ερχόταν.
Ξανά.
Ίσως..

© ΑΚΡΟΘΙΓΩΣ - Meril

[Το ποίημα, εδώ]