amore ,

amore ,

Έναν χαμαιλέοντα θρέφεις στο χρώμα των ματιών σου
όσο και όπου αποσύρεσαι.


Στην ομίχλη,ο σερβιτόρος έρωτας σε πλησιάζει για μια παραγγελία.
Η δίψα σου είναι τόσο ορατή!
’ λευκό κρασί σε ποτήρι ‘teardrop’, παρακαλώ, με ίχνη από κάποιο κραγιόν ‘.
‘’ δεν μου αρέσει που δεν σε Ζω‘’
συλλαβιστό παρακάλι αναμμένης δάδας στο ξέσπασμα καταιγίδας.

amore mio ,

στα αρνητικά της ζωής, που εσύ αποκαλείς τέχνη
είμαι ένας κλέφτης, με ισόβιες προθέσεις
στις παρεκτροπές σου.
Παραβιάζω μόνο τους κωδικούς ,
για νε σε καλωσορίσω στην διαδρομή της ‘ανίας και του ‘τίποτα’ που θα
περιμένεις στην στάση ενός τραμ .

amore ,
no mio amore!

vivo solo per te!
je ne vis que pour toi.

Στις γλώσσες που χαϊδεύουν τις αποδράσεις
κοιμάσαι με την θλίψη , και αφήνω καταδιωγμένα σάλια
στο μαξιλάρι σου.
Πολεμάω το ντεκόρ αποστειρωμένης κουρτίνας
για μία σου υπνωτισμένη ιαχή
στα άγουστα χρώματα de luxe .

Ένιωσες μετάγγιση μελανιού;
Mασημένο χαρτί στα σαγόνια πένας στεγνής;

το σινιάλο του ‘τέλους’
και άλλα, υπόλοιπα αυθαίρετα χέρια,
αν ξαναφύγεις,
θα μαζεύονται στα στέκια πρωινών ωραρίων .

Reviens.

© Βάγγη Χατζησταμάτη

[Το ποίημα εδώ]