Η νύχτα είναι πόλεμος

Η νύχτα είναι πόλεμος
Σηκώθηκες του σκοταδιού ελπίζοντας
το αίμα που σκορπίζεται
να κρατηθώ μόνο λέω μακριά
το σώμα από τα πράγματα που κατεβαίνεις
να κρυφτώ απ' το κλειδί της πόρτας με μια σκόνη
ή μια φωνή απ' έξω
Άκουσα τη φωνή, μάρτυρας εγώ τη νύχτα αυτή
με τη στροφή του αγέρα παντού
πιασμένη απ' το αίμα
τι ν' απομείνει φώναξα
τις άλλες ώρες την ακούω
να μετράει κόκκαλα
Η νύχτα είναι θάνατος
Αν είχα ένα χάος
αγέννητο στο αίμα μου
νύχτα είμαι η νύχτα θα σου φώναζα
στήθος με δαίμονα του χάους

© Κατερίνα Κατσίρη

[Το ποίημα εδώ]