Αναλλοίωτα

Στις άλλες μνήμες
όσες θέλει ας δίνει η φαντασία παραλλαγές :

......... Στο άφρισμα της θάλασσας
………... που αγγίζουν τα δάχτυλα των ίσκιων
......... οδοιπορώντας πάνω στα πλήκτρα των ωρών
......... ή σε μια πιο σκούρα απόχρωση
......... που παίρνει ο ουρανός τη νύχτα
......... καθώς βαθαίνει στον ορίζοντα

Αλλά σ’εκείνη την εικόνα
που χάιδεψαν τα μάτια μου,
σ’εκείνη τη στιγμή
που μένει ακίνητη στα χείλη μου,
η φαντασία τίποτα δεν έχει να προσθέσει


© Μανώλης Μεσσήνης

[Το ποίημα εδώ]