ΟΙ ΘΟΡΥΒΟΙ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

Ήλιος πρωινός
Λεπταίνουν οι σκιές
γλιστρούν
κρατιούνται από τους τοίχους
τους χοντρούς και πέφτουν.
Η πόλη χασμουριέται.
Καφές πικρός
κι' απανωτά τσιγάρα.
Με σίδερα στην πλάτη
η μέρα ξεκινάει.
Ξινή δουλειά
στυφή ρουτίνα,
και μάτια
καρφωμένα στο ρολόι.
Το διάλειμμα,δεκάλεπτο,ασθματικό.
Τα σπλάχνα μας γεννάνε την ημέρα.
Σπρώχνουνε και ρουφούν
το μεροκάματο.

Χτυπάμε λαϊκά βαριά
κι' αντέχουμε.

© Γιώργος Τσιρώνης

[Το ποίημα εδώ]