ΕΝΑ ΝΑΥΑΓΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ

Τραυλίζω μουρμουρίζοντας
ακατανόητες συλλαβές
λέξεις νεκρές
ανίκανες να κοινωνήσουν
το τρεμάμενο των φιλιών μου
τις αντανακλάσεις του φωτός
μέσα στο λέκτρον της ψυχής μου

Μεταίχμιος ο λόγος μου ακόμη
μεταγράφει τη σιωπή μου
Μηδείς εδώ
Το στίφος μου κρίνει τα έργα
τα πυλώματα μου σφαλίζει ο συρφετός
Μόνη διημερεύω εντός μου
σε βαθύκρημνους τόπους πορεύομαι
Ο διάπλους διαλγής, μα βαρύτιμος

Μύρομαι στο σκοτάδι

Γεννημένη απ' τη φωτιά της οδύνης
σημαίνω το ρείθρον του ποταμού
Ένα ναυάγιο καλλίτερα
παρά να μην έχω ταξιδεύσει


© ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ
-Εσπερίδες

[το ποίημα, εδώ ]