Desert of silence



Ίσως, πάλι ν΄ ανταμώσουμε,
μα εκεί που μ΄άφησες
δεν πρόκειται ποτέ
να με ξαναβρείς...

(ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ)


εκεί που μ΄ άφησες
στην ερημωτική γη της σιωπής σου…
με τα ξερόκλαδα των επιθυμιών προσάναμμα
πυροδοτώ το «τίποτα» μιας αέρινης υπόσχεσης
στάχτες και απουσία γέμισαν τα μάτια μου
στους δρυμούς των λόγων σου ευδοκιμεί πια η

απόσταση
αλλά εγώ φυλλορροώ επιστροφές
διαρρηγνύοντας τα σκοτάδια σου
με πυγολαμπίδες μνήμης
ξερή, γυμνή και άνυδρη περιφέρομαι
κι ας μην έρχεσαι
κι ας μην ακούς
κι ας μην αγγίζεις


έλα κι ας μην έρθεις…
να περιθάλψουμε την ξηρασία απόσταση
με καταιγίδες νοσταλγικής αυταπάτης


άκου κι ας μην ακούσεις
τα φωνήεντα που εκρήγνυνται
καθώς φλέγονται τα όνειρά μου


άγγιξε κι ας μην αγγίξεις
τις μικρές ρωγμές των βλεφάρων μου
εκεί που βυθίζουν τα ράμφη τους
αδηφάγα οι αξημέρωτες ώρες


© Τζούλια Φορτούνη