Απόπλους

Σε ποιαν ακτογραμμή του ονείρου να σε βρω;


*Σ’ ένα κοχύλι μέσα αποκοιμήθηκα
τους ήχους του ψηλάφιζα σε υπερπόντιους ύπνους
ιστορίες των βυθών, τρικυμισμένα παραμύθια




*Αστερισμούς του νότου χαράζω στην παλάμη
σαν άλλη χαρτογράφηση της μοίρας
στο στήθος καιροσκοπώ τις διαθέσεις τους



*Ξεδιπλώνω τον χρόνο μου ολόλευκο
τον παίρνει ο άνεμος μακριά
κουρέλι τον βρίσκω στις ξέρες του αδύνατου.




* Στις δίνες μάτια σου πνίγονται τ’ αθώα καράβια
Δυό μοίρες δυτικά της μοναξιάς παραμονεύει ο έρωτας
Κι ο θάνατος σπέρνει ύφαλους στον βορρά της ρότας


Πού κρύφτηκες πάλι,
για ποιόν ξεκίνησες απόπλου λογισμών;



*Βυθομετρώ τα ρεύματα και τις παλλίροιες
πορεία αταξίδευτη για των χειλιών σου τις ακτές
μα…
πώς να ξεγελάσω αυτόν τον άνεμο;

© Imakollata