ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ

Κι υδράργυρος λοιπόν νυχτιάτικα,
δραπέτης θερμομέτρων,
ήρθα στα δέκατα του ερωτικού σου πυρετού
αθόρυβα.
Ο πόθος μου, τι ορειβάτης
όταν σκαρφάλωνε παράλληλα
με τους χειμάρρους των αιμάτων σου,
όταν σερνόταν στα λαγκάδια σου
κι όταν σε τύλιγε, αράχνη σαν,
με αργυρές κλωστές.
Τι εφιάλτης το πρωί
που θα με διώξει
από την Ινδοκίνα της μασχάλης σου
και θα με κάνει πάλι εραστή σου in vitro…

© Άγγελος Ήβος - κύκλος ποιητών δυτικής ακτής

[Το ποίημα εδώ]