έναστρη έρχεται

αρχαία, πυκνά, μεγάλα δέντρα ρίχνουν την εσπερινή σκιά τους στα μονοπάτια του δάσους
ανάμεσα στα φυλλώματα μια έξοδος στα δυτικά τ’ ουρανού με βγάζει στο φως του ήλιου
που βασιλεύει κι οδηγεί τη μέρα μακριά πέρα απ’ τον ορίζοντα
ακολουθώ τη νύχτα όπως έρχεται: βαθύ, έναστρο μπλε τυλίγει τον κόσμο: τον θεραπεύει από την έπαρση, τον ξεκουράζει απ’ την υπερβολή, τον θρέφει με το όνειρο



© Γιούλη Κουγιά
-Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο-
[το ποίημα, εδώ]