απολογιστικό....


Εισπράττουμε σοφία

αντίτιμο του χρόνου που περνά


-ακούς να λένε -


κι ας είναι μόνο

γνώση ανώφελη που μαρτυρά

Πως θάβονται οι μέρες που περνούν


δίχως αντίκρισμα


κάθε φορά που στο παζάρι βγαίνουμε


Πουλώντας κανταριές ζωής



(έναν παρά τα χρόνια μας)



Η διαπραγμάτευση αδύνατη

Το πλήθος βουερό

Κι εσύ πάνω σε πέτρα που κυλά


Πόσο να παζαρέψεις....



Ως κι ο ήλιος όλα ανάποδα τα δείχνει


ακόμα και τη νύχτα



Κι από κοντά το είδωλο της άλλης σου

Ζωής

Που εμπορεύτηκες


Δίχως ποτέ ν’ αγγίξεις


© Μέρη Λιόντη (Meril)

[Το ποίημα, εδώ]