Τι ζωή κι αυτή

Τι ζωή κι αυτή
να μη σου λάχει μια στιγμή
ένας φίλος κοντινός
να τον θρηνείς

ξεσκέπαστος στην εκκλησιά
να τον φιλάς στο μέτωπο
καθώς θα κλέβεις σιωπηρά
το κρύωμα του

κι ύστερα στη παγωνιά
είσαι 'νας χιονάνθρωπος
με τριανταοχτώ κι εννιά
καθώς τρία παιδιά
πάγια σε σημαδεύουν.

Μα τι κρατούνε τα τσογλάνια;


© Σαμσών Ρακάς

[Το ποίημα εδώ]