Πάλι μας τίμησες

Πάλι μας τίμησες.

και ας είναι τόσο ασώματη η απουσία που λες
από κάποιου άλλου την ζωή ήρθε την οποία ακόμη ονειρεύομαι.

Ξεπερνώντας μνήμες μήνες και
χρόνια πίσω μία μόνο νύξη της μεταξύ δύο αφανών στιγμών έφτανε
για να ξεσπάσει μνήμη.
και η μνήμη δεν απεργάζεται καμία σωματικότητα άγνωστη σε εσένα,

Πάντα ασώματη τα ασώματα όπως τα σώματα θέλουν πολλή
φροντίδα,δεν ήμασταν όμως πάντα

στο ψιλόβροχο όνειρο.
Σαν να προσπαθώ να δέσω κάτι τόσο το αόρατο αυτή την φευγαλέα
επίσκεψη
είμαι από την απέναντι πλευρά εγώ απτότητα κρέμομαι από κλωστή,

ένα πώμα από φάρμακο ένα μπουκαλάκι γεμάτο μέχρι πάνω μνήμη
τόση.

© ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ