Αλμύρα

Μήνυμα ναυαγού δεν είναι τάχα και η μοναξιά του κάβου;
Την θλίψη του πολλάκις δεν υμνούν οι γλάροι;
Κι αν η αλμύρα αιτία της ύπαρξης της άλλη έχει, τα χείλη το
νότισμα της θ’ αναμένουν.
Κόκκοι η μοναξιά και η θλίψη στο βάθος μιας φιάλης,
προκαλούν αντίστροφα το μονοπάτι να πάρεις.
Κι ο ιδρώτας γεύση αλμύρας έχει, αν κάποτε στεγνώσει,
στέρφο το κορμί θα μείνει, ανότιστη η διαδρομή, διψασμένες οι
ρίζες.
Ευτυχώς που λίγες λέξεις είναι γραμμένες… σε αλμυρά
χαρτιά.


© Ελένη Νανοπούλου